ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Τα κατά Θεοφίλη πορτρέτα
Επειτα από 18 χρόνια απουσίας από την κεντρική εικαστική σκηνή (τελευταία ατομική 1989 στο Τρίτο Μάτι), ο ζωγράφος Χρήστος Ν. Θεοφίλης επανέρχεται και επανατοποθετείται στην έννοια του πορτρέτου (φωτογραφία) ως εύθραυστης ύλης. Η έκθεση ζωγραφικής και κατασκευών υπό τον τίτλο «Το πορτρέτο του Dorian Gray- έκθεση αφιερωμένη στον Δημήτρη Ποταμίτη» παρουσιάζεται στην αίθουσα τέχνης Εκφραση- Γιάννα Γραμματοπούλου (Βαλαωρίτου 9α) ως τις 8 Δεκεμβρίου.
Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Επιστροφή ενός ροκά της δεκαετίας του 1980
Πρόκειται για τον Χρήστο Θεοφίλη, δημιουργικά αναρχικό, η ζωγραφική του οποίου διέθετε το στοιχείο της μόνιμης αμφισβήτησης.
Επειτα από απουσία πολλών χρόνων, με παρουσία έντονη ωστόσο στις συζητήσεις για την τέχνη στο στέκι του στου Γκύζη, αλλά και το blog του στο Διαδίκτυο, το Art-Act που παρακολουθούμε όλοι, ο Θεοφίλης επανήλθε με μια έκθεση στην «Εκφραση». Το γνωστό άναρχα δημιουργικό ροκ πάθος συνεχίζεται με έργα που έχουν λόγο ύπαρξης στον χώρο του εξπρεσιονισμού και στις παρυφές του σουρεαλισμού. Μια έντιμη δουλειά που μιλά για την αλήθεια της εξακολουθώντας να πείθει ότι «τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη», για να θυμηθούμε τον ποιητικό τίτλο της ταινίας του Νικολαΐδη.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/12/2007
Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Πρόκειται για τον Χρήστο Θεοφίλη, δημιουργικά αναρχικό, η ζωγραφική του οποίου διέθετε το στοιχείο της μόνιμης αμφισβήτησης.
Επειτα από απουσία πολλών χρόνων, με παρουσία έντονη ωστόσο στις συζητήσεις για την τέχνη στο στέκι του στου Γκύζη, αλλά και το blog του στο Διαδίκτυο, το Art-Act που παρακολουθούμε όλοι, ο Θεοφίλης επανήλθε με μια έκθεση στην «Εκφραση». Το γνωστό άναρχα δημιουργικό ροκ πάθος συνεχίζεται με έργα που έχουν λόγο ύπαρξης στον χώρο του εξπρεσιονισμού και στις παρυφές του σουρεαλισμού. Μια έντιμη δουλειά που μιλά για την αλήθεια της εξακολουθώντας να πείθει ότι «τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη», για να θυμηθούμε τον ποιητικό τίτλο της ταινίας του Νικολαΐδη.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/12/2007
Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008
ΤΕΤΑΡΤΗ
27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2006
Αρ.Φύλλου:18650 ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ
Εξημερώνεται η πρωτοπορία;
ΧΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ
Το μοντέρνο ύφος κυριαρχεί στην εικαστική σκηνή. Όχι βέβαια πάνω από τους καναπέδες των σπιτιών ή στις εκθέσεις των γνωστών γκαλερί, αλλά στις εγκαταστάσεις ή περφόρμανς που γίνονται σε πρώην στρατόπεδα ή εργοστάσια και σε αρχαιολογικούς χώρους, σε σταθμούς μετρό, σε γκαλερί του Ψυρή και στις σελίδες των περιοδικών λάιφ-στάιλ και διασκέδασης. Δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς, το φαινόμενο βρίσκεται πάλι σε έξαρση εντυπώσεων, ενώ η «άλλη πλευρά» - η ζωγραφική με μπογιές πάνω σε μουσαμά - εξακολουθεί να είναι αυτή που αγοράζεται αθόρυβα και κυριαρχεί στους πιο χειμωνιάτικους εκθεσιακούς μήνες.
Δεν έχει τις συμβατικές ιεραρχήσεις η περιοχή αυτή της σύγχρονης τέχνης, οι «φυλές» των ακραίων μοντέρνων κυβερνώνται από κριτήρια όπως: ποιος κατόρθωσε να επιλεγεί σε μεγάλη έκθεση τεχνοκριτικού, ποιος έκανε παράξενη περφόρμανς, ποιος μας έκανε να μην καταλαβαίνουμε τι ακριβώς βλέπουμε στο βιντεο-έργο του. Εύλογο μεν - οι πρωτοπόροι «δεν πιστεύουν στην Ιστορία, αφού έχει παραδείγματα για οτιδήποτε» -, ανεξήγητο από την άλλη αφού οι εικαστικές αυτές δραστηριότητες, αν και εφήμερες, καταγράφονται προσεκτικά ως ντοκουμέντα και γίνονται «δείγμα εργασίας», σε φακέλους υποψηφίων καθηγητών καλλιτεχνικών σχολών.
Λογιότητα: Προσωπικά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ευρύτατη αυτή περιοχή καλλιτεχνικών γεγονότων θα πρέπει να ονομασθεί «λόγια» ή βιβλιογραφική τέχνη, αφού καθοριστικό στοιχείο της είναι η έντονη σχέση με θεωρίες, η προτεραιότητα των εννοιακών προθέσεων εις βάρος του ευτοεξηγούμενου οπτικού αποτελέσματος και τέλος η απασχόληση επιβίωσης για τους περισσότερους που δεν είναι άλλη από τη διδασκαλία στη μέση ή ανώτατη εκπαίδευση.
Επειδή πάντως η Ιστορία υπάρχει και τα πρωτόκολλα μετράνε, για τους μελετητές έστω, καλό θα είναι οι φιλότεχνοι αυτών των περιοχών να τιμούν τους ιστορικούς πρωτοπόρους τους, αυτούς στους οποίους κόστισε η καινοτομία, ιδίως αφού έγινε σε εποχές που η χλεύη ήταν δεδομένη και όχι ο έπαινος του λάιφ-στάιλ, όπως σήμερα. Ποιος θυμάται - τεχνοκριτικός ή μουσείο - ας πούμε τον Λεωνίδα Χρηστάκη απ' τα χρόνια του 1950;
Υπάρχει ένας χώρος τέχνης που μαζεύει αυτές τις καλλιτεχνικές δυνάμεις, όχι τόσο αυτές που ακούγονται από τις εκδηλώσεις των μουσείων, όσο τις «άστεγες», αλλά καθόλου άγνωστες. Αναφέρομαι στο Art-act, έναν μικρό αλλά υπερδραστήριο χώρο εκδηλώσεων «για λίγους», κυριολεκτικά και μεταφορικά, δύσκολο να τον βρει κανείς πίσω από τον Άρειο Πάγο, αλλά φεύγοντας είχα την ευχάριστη γεύση που άφηνε στο μυαλό και στις αισθήσεις πριν δεκαετίες ο «Δεσμός» της Ακαδημίας, η «Ώρα» του Μπαχαριάν, η «Άλλη Πόλη» των Χονδρού-Κατσιάνη και η «Τούντα» στα πρώτα της χρόνια. Ο διευθυντής Χρήστος Θεοφίλης, εικαστικός καλλιτέχνης ο ίδιος, διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα όπου για μήνες και μέρα παρά μέρα θα γίνονται εκδηλώσεις (εκθέσεις και συζητήσεις) που καλύπτουν όλο το εικαστικό φάσμα, με σχεδόν όλους τους θεωρητικούς σε παρέλαση.
Στον Δημοσθένη Αγραφιώτη ήταν αφιερωμένη η προχθεσινή εκδήλωση, τον στοχαστικό, επίμονο και άκρως διερευνητικό καλλιτέχνη όλων των νεότευκτων εικαστικών τρόπων, που συναντήσαμε παλιότερα σε ομαδικές οπτικής ποίησης ή φωτογραφίας. Υπό τον τίτλο «Εξημερώσεις» στο κέντρο της αίθουσας αντικρύζαμε ένα σωρό από σιτάρι και πάνω του φωτογραφίες και γράμματα του αλφαβήτου και τριγύρω οθόνες που έπαιζαν βίντεο από παλιότερα έργα. Σε άλλη αίθουσα λειτουργούσε μικρό εκθετήριο από εκδόσεις και ντοκουμέντα, κυρίως του διεθνούς χώρου, όπου ο Αγραφιώτης συμμετείχε τις τελευταίες δεκαετίες, ομάδες οπτικής ποίησης και νεονταντά, κυρίως. Κεντρικό ζητούμενο του προβληματισμού του, η δυνατότητα εκβλάστησης ενός νέο ντανταϊστικού κινήματος το οποίο θα ξαναγράψει τα σύνορα της τέχνης, όπως στα χρόνια του 1910-20. Ο Αγραφιώτης αντιπαραθέτει συμβολικά την τρέχουσα εποχή της εικόνας στις παλιότερες ανθρωπολογικές τομές - γεωργία π.χ. - αναζητώντας νέο όραμα από τα σημερινά δεδομένα, όπου η τέχνη είναι «εξημερωμένη». Μια διακριτική, ώριμη, ατμόσφαιρα «μεταπολίτευσης», ανατροφοδότησης, ανανέωσης, στην εποχή που το μοντέρνο έγινε κατεστημένο κι εύκολο.
INFO
Δημοσθένης Αγραφιώτης, «Εξημερώσεις», εγκατάσταση, Art-Act, Σφαέλλου 3 - Σολιώτη, τηλ. 210-6460.688 (προσυνεννόηση απαραίτητη πριν από την επίσκεψη)
©1999 - 2008 Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη A.E.
27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2006
Αρ.Φύλλου:18650 ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ
Εξημερώνεται η πρωτοπορία;
ΧΑΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ
Το μοντέρνο ύφος κυριαρχεί στην εικαστική σκηνή. Όχι βέβαια πάνω από τους καναπέδες των σπιτιών ή στις εκθέσεις των γνωστών γκαλερί, αλλά στις εγκαταστάσεις ή περφόρμανς που γίνονται σε πρώην στρατόπεδα ή εργοστάσια και σε αρχαιολογικούς χώρους, σε σταθμούς μετρό, σε γκαλερί του Ψυρή και στις σελίδες των περιοδικών λάιφ-στάιλ και διασκέδασης. Δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς, το φαινόμενο βρίσκεται πάλι σε έξαρση εντυπώσεων, ενώ η «άλλη πλευρά» - η ζωγραφική με μπογιές πάνω σε μουσαμά - εξακολουθεί να είναι αυτή που αγοράζεται αθόρυβα και κυριαρχεί στους πιο χειμωνιάτικους εκθεσιακούς μήνες.
Δεν έχει τις συμβατικές ιεραρχήσεις η περιοχή αυτή της σύγχρονης τέχνης, οι «φυλές» των ακραίων μοντέρνων κυβερνώνται από κριτήρια όπως: ποιος κατόρθωσε να επιλεγεί σε μεγάλη έκθεση τεχνοκριτικού, ποιος έκανε παράξενη περφόρμανς, ποιος μας έκανε να μην καταλαβαίνουμε τι ακριβώς βλέπουμε στο βιντεο-έργο του. Εύλογο μεν - οι πρωτοπόροι «δεν πιστεύουν στην Ιστορία, αφού έχει παραδείγματα για οτιδήποτε» -, ανεξήγητο από την άλλη αφού οι εικαστικές αυτές δραστηριότητες, αν και εφήμερες, καταγράφονται προσεκτικά ως ντοκουμέντα και γίνονται «δείγμα εργασίας», σε φακέλους υποψηφίων καθηγητών καλλιτεχνικών σχολών.
Λογιότητα: Προσωπικά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ευρύτατη αυτή περιοχή καλλιτεχνικών γεγονότων θα πρέπει να ονομασθεί «λόγια» ή βιβλιογραφική τέχνη, αφού καθοριστικό στοιχείο της είναι η έντονη σχέση με θεωρίες, η προτεραιότητα των εννοιακών προθέσεων εις βάρος του ευτοεξηγούμενου οπτικού αποτελέσματος και τέλος η απασχόληση επιβίωσης για τους περισσότερους που δεν είναι άλλη από τη διδασκαλία στη μέση ή ανώτατη εκπαίδευση.
Επειδή πάντως η Ιστορία υπάρχει και τα πρωτόκολλα μετράνε, για τους μελετητές έστω, καλό θα είναι οι φιλότεχνοι αυτών των περιοχών να τιμούν τους ιστορικούς πρωτοπόρους τους, αυτούς στους οποίους κόστισε η καινοτομία, ιδίως αφού έγινε σε εποχές που η χλεύη ήταν δεδομένη και όχι ο έπαινος του λάιφ-στάιλ, όπως σήμερα. Ποιος θυμάται - τεχνοκριτικός ή μουσείο - ας πούμε τον Λεωνίδα Χρηστάκη απ' τα χρόνια του 1950;
Υπάρχει ένας χώρος τέχνης που μαζεύει αυτές τις καλλιτεχνικές δυνάμεις, όχι τόσο αυτές που ακούγονται από τις εκδηλώσεις των μουσείων, όσο τις «άστεγες», αλλά καθόλου άγνωστες. Αναφέρομαι στο Art-act, έναν μικρό αλλά υπερδραστήριο χώρο εκδηλώσεων «για λίγους», κυριολεκτικά και μεταφορικά, δύσκολο να τον βρει κανείς πίσω από τον Άρειο Πάγο, αλλά φεύγοντας είχα την ευχάριστη γεύση που άφηνε στο μυαλό και στις αισθήσεις πριν δεκαετίες ο «Δεσμός» της Ακαδημίας, η «Ώρα» του Μπαχαριάν, η «Άλλη Πόλη» των Χονδρού-Κατσιάνη και η «Τούντα» στα πρώτα της χρόνια. Ο διευθυντής Χρήστος Θεοφίλης, εικαστικός καλλιτέχνης ο ίδιος, διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα όπου για μήνες και μέρα παρά μέρα θα γίνονται εκδηλώσεις (εκθέσεις και συζητήσεις) που καλύπτουν όλο το εικαστικό φάσμα, με σχεδόν όλους τους θεωρητικούς σε παρέλαση.
Στον Δημοσθένη Αγραφιώτη ήταν αφιερωμένη η προχθεσινή εκδήλωση, τον στοχαστικό, επίμονο και άκρως διερευνητικό καλλιτέχνη όλων των νεότευκτων εικαστικών τρόπων, που συναντήσαμε παλιότερα σε ομαδικές οπτικής ποίησης ή φωτογραφίας. Υπό τον τίτλο «Εξημερώσεις» στο κέντρο της αίθουσας αντικρύζαμε ένα σωρό από σιτάρι και πάνω του φωτογραφίες και γράμματα του αλφαβήτου και τριγύρω οθόνες που έπαιζαν βίντεο από παλιότερα έργα. Σε άλλη αίθουσα λειτουργούσε μικρό εκθετήριο από εκδόσεις και ντοκουμέντα, κυρίως του διεθνούς χώρου, όπου ο Αγραφιώτης συμμετείχε τις τελευταίες δεκαετίες, ομάδες οπτικής ποίησης και νεονταντά, κυρίως. Κεντρικό ζητούμενο του προβληματισμού του, η δυνατότητα εκβλάστησης ενός νέο ντανταϊστικού κινήματος το οποίο θα ξαναγράψει τα σύνορα της τέχνης, όπως στα χρόνια του 1910-20. Ο Αγραφιώτης αντιπαραθέτει συμβολικά την τρέχουσα εποχή της εικόνας στις παλιότερες ανθρωπολογικές τομές - γεωργία π.χ. - αναζητώντας νέο όραμα από τα σημερινά δεδομένα, όπου η τέχνη είναι «εξημερωμένη». Μια διακριτική, ώριμη, ατμόσφαιρα «μεταπολίτευσης», ανατροφοδότησης, ανανέωσης, στην εποχή που το μοντέρνο έγινε κατεστημένο κι εύκολο.
INFO
Δημοσθένης Αγραφιώτης, «Εξημερώσεις», εγκατάσταση, Art-Act, Σφαέλλου 3 - Σολιώτη, τηλ. 210-6460.688 (προσυνεννόηση απαραίτητη πριν από την επίσκεψη)
©1999 - 2008 Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη A.E.
Παρασκευή 19 Μάη 2006 Σελίδα 25
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Νέο ΔΣ στο Εικαστικό Επιμελητήριο
Νέο Διοικητικό Συμβούλιο για το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας αναδείχτηκε μετά τις αρχαιρεσίες στις 7/5/2006. Η νέα σύνθεση είναι: Εύα Μελά (Πρόεδρος), Ντιάνα Αντωνακάτου (Αντιπρόεδρος), Κώστας Γιωτάκης (Γενικός Γραμματέας),Χρήστος Θεοφίλης(Ταμίας). Σύμβουλοι: Χρήστος Λάμπρου , Αννα Μοσχονά - Καλαμάρα, Ζωή Αλαφούζου, Μαργαρίτα Σπηλιωτάκη (έφορος Ζωγραφικής), Αχιλλέας Βασιλείου (έφορος Γλυπτικής), Τζένη Μαρκάκη (έφορος Χαρακτικής), Αννα Μαχαιριανάκη (έφορος Διακοσμητικής).
Copyright © 1997-2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Νέο ΔΣ στο Εικαστικό Επιμελητήριο
Νέο Διοικητικό Συμβούλιο για το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας αναδείχτηκε μετά τις αρχαιρεσίες στις 7/5/2006. Η νέα σύνθεση είναι: Εύα Μελά (Πρόεδρος), Ντιάνα Αντωνακάτου (Αντιπρόεδρος), Κώστας Γιωτάκης (Γενικός Γραμματέας),Χρήστος Θεοφίλης(Ταμίας). Σύμβουλοι: Χρήστος Λάμπρου , Αννα Μοσχονά - Καλαμάρα, Ζωή Αλαφούζου, Μαργαρίτα Σπηλιωτάκη (έφορος Ζωγραφικής), Αχιλλέας Βασιλείου (έφορος Γλυπτικής), Τζένη Μαρκάκη (έφορος Χαρακτικής), Αννα Μαχαιριανάκη (έφορος Διακοσμητικής).
Copyright © 1997-2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Νοέμβρη 2007 Σελίδα 2
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΑΤΖΕΝΤΑ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Διαβάστε σήμερα...
Ζωγραφική και κατασκευές
Εγκαινιάζεται την Τρίτη στην αίθουσα τέχνης «έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9α) έκθεση ζωγραφικής - κατασκευών του Χρήστου Ν. Θεοφίλη, με τίτλο «Το πορτρέτο του Dorian Gray - έκθεση αφιερωμένη στον Δημήτρη Ποταμίτη». Ο Χρ. Θεοφίλης, μετά από δεκαοχτώ χρόνια εικαστικής απουσίας (τελευταία ατομική 1989 - «Τρίτο μάτι»), επανατοποθετείται στην έννοια του πορτρέτου ως εύθραυστης ύλης.
Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, Β. Αναστασίου: «Ο Χρήστος Θεοφίλης κατόρθωσε να ανακαλύψει την πεμπτουσία αυτού του ακριβού κειμένου και να δημιουργήσει τις εσωτερικές εκφράσεις χωρίς την απαραίτητη εικόνα... Η ποιητική έκφραση και το λογοτεχνικό σώμα του έργου του Ουάιλντ τού χρησίμευσαν ως οδηγοί αξιών και εκφράσεων, ώστε να στοχάζεται πάνω στη μετέωρη πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης. Ο χρόνος καταργείται στα μικρά αυτά έργα του Θεοφίλη, εγκλωβίζεται ανάμεσα στις εκρήξεις των χρωμάτων του και στις διαφάνειες τις οποίες δημιουργεί η τεχνοτροπία του...».
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, θα εκτεθεί και το συλλεκτικό αριθμημένο λεύκωμα (100 αντίτυπα, εκδόσεις «Ασπρο - Μαύρο»), με τον τίτλο «εικονογράφηση ενός πορτρέτου», αφιέρωμα στα εκατό χρόνια θανάτου του Οσκαρ Ουάιλντ. Στις σελίδες του περιλαμβάνονται είκοσι ζωγραφιές και δύο λινέλεουμ του Χρήστου Ν. Θεοφίλη και κείμενα - σκέψεις γι' αυτήν την έκδοση των: Βασίλη Αναστασίου, Μάνου Βερναρδάκη, Δημήτρη Ποταμίτη, Πάρη Τακόπουλου. Το λεύκωμα παρουσιάζεται πέντε χρόνια μετά την έκδοσή του. Διάρκεια έκθεσης έως 8/11.
Σελίδα 2 Copyright © 1997-2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΑΤΖΕΝΤΑ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Διαβάστε σήμερα...
Ζωγραφική και κατασκευές
Εγκαινιάζεται την Τρίτη στην αίθουσα τέχνης «έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9α) έκθεση ζωγραφικής - κατασκευών του Χρήστου Ν. Θεοφίλη, με τίτλο «Το πορτρέτο του Dorian Gray - έκθεση αφιερωμένη στον Δημήτρη Ποταμίτη». Ο Χρ. Θεοφίλης, μετά από δεκαοχτώ χρόνια εικαστικής απουσίας (τελευταία ατομική 1989 - «Τρίτο μάτι»), επανατοποθετείται στην έννοια του πορτρέτου ως εύθραυστης ύλης.
Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, Β. Αναστασίου: «Ο Χρήστος Θεοφίλης κατόρθωσε να ανακαλύψει την πεμπτουσία αυτού του ακριβού κειμένου και να δημιουργήσει τις εσωτερικές εκφράσεις χωρίς την απαραίτητη εικόνα... Η ποιητική έκφραση και το λογοτεχνικό σώμα του έργου του Ουάιλντ τού χρησίμευσαν ως οδηγοί αξιών και εκφράσεων, ώστε να στοχάζεται πάνω στη μετέωρη πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης. Ο χρόνος καταργείται στα μικρά αυτά έργα του Θεοφίλη, εγκλωβίζεται ανάμεσα στις εκρήξεις των χρωμάτων του και στις διαφάνειες τις οποίες δημιουργεί η τεχνοτροπία του...».
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, θα εκτεθεί και το συλλεκτικό αριθμημένο λεύκωμα (100 αντίτυπα, εκδόσεις «Ασπρο - Μαύρο»), με τον τίτλο «εικονογράφηση ενός πορτρέτου», αφιέρωμα στα εκατό χρόνια θανάτου του Οσκαρ Ουάιλντ. Στις σελίδες του περιλαμβάνονται είκοσι ζωγραφιές και δύο λινέλεουμ του Χρήστου Ν. Θεοφίλη και κείμενα - σκέψεις γι' αυτήν την έκδοση των: Βασίλη Αναστασίου, Μάνου Βερναρδάκη, Δημήτρη Ποταμίτη, Πάρη Τακόπουλου. Το λεύκωμα παρουσιάζεται πέντε χρόνια μετά την έκδοσή του. Διάρκεια έκθεσης έως 8/11.
Σελίδα 2 Copyright © 1997-2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗ
Τρίτη 13 Νοέμβρη 2007 Σελίδα 27
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Διαβάστε σήμερα...
Εργο του Χρήστου Θεοφίλη
Στην γκαλερί «έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9α) θα παρουσιαστεί (20/11-8/12) έκθεση ζωγραφικής - κατασκευών του Χρήστου Ν. Θεοφίλη με τίτλο «Το πορτραίτο του Dorian Gray - έκθεση αφιερωμένη στον Δημήτρη Ποταμίτη». Ο καλλιτέχνης επανατοποθετείται στην έννοια του πορτρέτου. Στη διάρκεια της έκθεσης θα εκτεθεί το συλλεκτικό αριθμημένο λεύκωμα (100 αντίτυπα, εκδόσεις «Ασπρο-Μαύρο»), με τίτλο «εικονογράφηση ενός πορτραίτου», αφιέρωμα στα εκατό χρόνια από το θάνατο του Οσκαρ Ουάιλντ. Στις σελίδες του περιλαμβάνονται είκοσι ζωγραφιές και δύο λινέλεουμ του Χρήστου Ν. Θεοφίλη και κείμενα - σκέψεις γι' αυτή την έκδοση των: Βασίλη Αναστασίου, Μάνου Βερναρδάκη, Δημήτρη Ποταμίτη, Πάρη Τακόπουλου. Το λεύκωμα παρουσιάζεται πέντε χρόνια μετά την έκδοσή του.
Σελίδα 27 Copyright © 1997-2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Διαβάστε σήμερα...
Εργο του Χρήστου Θεοφίλη
Στην γκαλερί «έκφραση - γιάννα γραμματοπούλου» (Βαλαωρίτου 9α) θα παρουσιαστεί (20/11-8/12) έκθεση ζωγραφικής - κατασκευών του Χρήστου Ν. Θεοφίλη με τίτλο «Το πορτραίτο του Dorian Gray - έκθεση αφιερωμένη στον Δημήτρη Ποταμίτη». Ο καλλιτέχνης επανατοποθετείται στην έννοια του πορτρέτου. Στη διάρκεια της έκθεσης θα εκτεθεί το συλλεκτικό αριθμημένο λεύκωμα (100 αντίτυπα, εκδόσεις «Ασπρο-Μαύρο»), με τίτλο «εικονογράφηση ενός πορτραίτου», αφιέρωμα στα εκατό χρόνια από το θάνατο του Οσκαρ Ουάιλντ. Στις σελίδες του περιλαμβάνονται είκοσι ζωγραφιές και δύο λινέλεουμ του Χρήστου Ν. Θεοφίλη και κείμενα - σκέψεις γι' αυτή την έκδοση των: Βασίλη Αναστασίου, Μάνου Βερναρδάκη, Δημήτρη Ποταμίτη, Πάρη Τακόπουλου. Το λεύκωμα παρουσιάζεται πέντε χρόνια μετά την έκδοσή του.
Σελίδα 27 Copyright © 1997-2008 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
